Operatie: hoofd-/halstumor
- Datum operatie: 6 juli 1992
- Leeftijd: 7 jaar
Na een aantal pogingen tot het verwijderen van mijn keelamanelen, was het nu tijd voor mijn eerste échte operatie (brughoektumor -bij de kleine hersenen-). Ik was in een, voor mij nog nieuw, ziekenhuis. Nieuwe mensen, nieuwe artsen en in een andere omgeving, Ik keek mijn ogen uit en liet eigenlijk alles zomaar over me heenkomen.
De opname, operatie en nazorg verliepen vrij normaal -voor iemand die nog niet goed wist wat een ziekenhuis nu eigenlijk inhield-, echter is er wél één stemband aangetast en stil komen te staan. Hierdoor is mijn stem erg zacht en schor geworden en kan ik me soms niet goed verstaanbaar maken. Roepen of schreeuwen gaat niet meer. Net als een schaterlach, want ook daarbij is geen geluid meer aanwezig. Ook heb ik last gekregen van een lichtelijk hangend rechter ooglid en het traanvocht van mijn rechter oog is zo goed als uitgeschakeld.
Ik heb daarna nog een kleine 2 weken op de kinderafdeing gelegen. Intussen kreeg ik daar ook fysiotherapie, omdat ik die weken constant in bed had gelegen en niet meer kon lopen. Gelukkig pakte ik dit weer snel op en kon ik weer gewoon terug naar mijn oude basisschool en schoolvriendjes, alsof er niets was gebeurd.
Beperkingen:
-
Een schorre en zachte stem (hard roepen, of lachen met geluid gaat niet meer)
-
Hangend rechter ooglid
-
Huilen zonder tranen, doordat het traanvocht zo goed als gestopt is
-
Doof gevoel in mijn rechter gezichthelft aardoor wordt het praten en bewegen met mijn mond wat lastiger
-
De spiermassa van mijn rechter hals is grotendeels weggevallen