Het gras bij de buren hoeft heus niet altijd groener te zijn

Er is wéér een zwangerschap aangekondigd in mijn vriendenkring  het is niet dat ik nu jaloers ben -nou ja, misschien tóch wel een beetje- ik vind het onwijs leuk nieuws. Maar het is gewoon soms best even zwaar. Vrienden van mijn leeftijd, ze vinden de liefde van hun leven. Gaan samenwonen, trouwen en krijgen kinderen. Vooral bij oud klasgenoten vind ik dit altijd wel even vervelend. We hadden ooit zoveel tijd met elkaar doorgebracht, jaren geleden. En nu opeens is iedereen volwassen. Ik ook, maar van kinderen zal het bij mij nooit komen. Er is een grote kans dat mijn ziekte overdraagbaar is. Ik vind dat een te groot risico en zou het enorm egoïstisch vinden om een kind dit bewust mee te geven. Dit neemt niet weg dat ik er af en toe van baal. Iedereen is gelukkig in een relatie of met hun gezinnetje. Waarom mag ik dat niet?