Eerlijkheid is zo fijn

Ik was vanmiddag in de supermarkt, komt er opeens een meisje van een jaar of 6 naar me toe 'Jeetje, wat heb jij rare ogen. Waarom zit jij? Wat heb jij?' Dat waren weer even een paar confronterende seconden, maar ze had wél gelijk. Tja, wat moet je een klein kind nou uitleggen over je ziekte. Vragend stond ze me aan te kijken en ik zei haar dat ik een beetje ziek ben en niet kan lopen. Ondertussen ging haar moeder op haar hurken bij haar zitten, legde een arm om haar heen, praatte een beetje met me mee en vroeg of haar dochter het begreep. 

Het waren best even weer wat confronterende minuten, maar ik vond het zo fijn dat dit meisje het me vroeg. Het is maar een klein kind, maar die zijn juist eerlijk in alles. Waren volwassenen nou ook maar eens zo direct, in plaats van me aan te staren, gniffelen en om te draaien om verder te lopen in plaats van te helpen.