Gelukkig waren de tumoren in mijn hoofd maar met een klein aantal milimeter toegenomen en dus niet relevant voor paniek of iets dergelijk. Alleen wat nu aan de orde is gekomen, is mijn hand; de funcites met betrekking tot het grijpen, zijn snel achteruit gegaan. (Dan moet je denken aan bijvoorbeeld het open- en dichtdraaien van een fles drinken, schoenveters strikken, het openen van verpakkinggen, een pen vasthouden en zelfs het omslaan van een bladzijde in een boek.) De oorzaak hiervan, lijkt een beknelde zenuw te zijn, volgens de neurochirurg. Maar natuurlijk wil hij hier zeker van zijn en dus is er voor vandaag een EMG-onderzoek gepland om het juist vast te kunnen stellen.
Ik moest met mijn armen in een bak met warm water gaan zitten, voor een kwartier lang. Dit omdat de temperatuur van mijn handen op dat moment te koud was voor het onderzoek en ondertussen mocht ik op zo'n soort onderzoekstafel gaan liggen. Er werden electronen aangesloten op mijn arm. Vervolgens werd er een stroomapparaatje opgezet. Het leek op het uiteinde van een stekker, van die pinnetjes waren het. (Dat is heel wat anders dan die pijnlijke naald in mijn zenuw, van 20 jaar geleden) Er werden steeds kleine stroomstootjes door mijn zenuwen verzonden, in de hoop dat ze bij mijn vingertoppen uitkwamen. Maar helaas, die vingers reageerden nauwelijks hierop. Alhoewel, zo jammer was het niet, want dit betekende dus gewoon dat die zenuw écht bekneld zit en de neurochirug het dus bij het juiste eind had.
Ook werd er nog even een echo gemaakt, om de precieze locatie uit te zoeken nu is het maar wachten op een afspraak met de anesthesioloog, want ookal kan het poliklinisch en met een kleine verdoving, het geeft toch wel een fijn gevoel als ik weet dat ik me geen zorgen hoef te maken.
