MRI-scan

Wat een dag weer;

Vanmorgen had ik dan eindelijk mijn MRI-scan voor dit jaar en daarna was er meteen een controle-afspraak bij de neurochirurg gepland. Erg fijn dat deze afspraken gekoppeld konden worden, want dan hoef ik hier niet 2 keer voor te reizen en dat zou me enorm veel energie kosten. Helaas was dit niet bij mijn eigen, vertrouwde arts, maar dat maakte me eigenlijk niet zoveel meer uit. Ik was gewoon erg benieuwd naar de uitslag van die scan.

De scan zelf, verliep als normaal; ik ken dat ding als mijn broekzak. Eigenlijk ben ik wel erg claustrofobisch ingesteld en dat valt dus niet altijd mee om anderhalf uur in zo'n nauwe tunnel te moeten liggen. Maar ik doe gewoon mijn ogen dicht en denk aan iets leuks. Dat klinkt erg cliché, maar het werkt écht wel. Om nog maar te zwijgen over de enorme herrie die dat ding uitspuwt (vergelijkbaar met een drilboor of soms met een dancefeest dat net iets teveel volume heeft) Maar op elke fotosessie is een liedje te bedenken met zo'n beat. Ik vind dat altijd best grappig en ben gewoon benieuwd naar welke liedjes het eerste in me opkomen.

Dat anderhalve uur vloog voorbij, serieus. Maar nu moest ik nog naar de poli Neurologie. Daar kreeg ik het best benauwd van; nieuwsgierig naar de uitslag, zouden mijn gedachten waarheid worden? Of is het gewoon onzin en verslechterd mijn gezondheid nu helemaal niet? En dan ook nog eens een andere arts, zou ik me bij hem dan ook op mijn gemak voelen?  

Hij kwam op me over als een erg fijne man, die de tijd neemt voor zijn patiënten. Ook praatte hij tegen mij en niet tegen degene die bij me was op dat moment. Maar het gesprek had ook een keerzijde; ik had het wel degelijk goed gevoeld aan mijn lichaam: De tumoren in mijn linker hersenhelft, waren beiden verdubbeld in grootte. Ook al had ik het wel verwacht, zoiets komt tóch wel even rauw op je dak vallen wanneer je het in concrete woorden hoort zeggen. 

De vraag was wat ik nu wil. Tja, dat is niet zo moeilijk; ik ben nog lang niet klaar op deze aardbol. Operatief verwijderen is nu nog een goede mogelijkheid, omdat de tumoren nog niet zo heel groot zijn en nergens tegenaan duwen. Maar ook zei hij heel eerlijk, dat oneindig opereren aan mijn hoofd op den duur niet meer mogelijk zal zijn. Daar had ik zelf wel rekening mee gehouden en mijn eigen arts had dat ook al vaker gezegd. Het enige waar ik van schrok, was dat die tumoren binnen 1 jaar gewoon zijn verdubbeld in formaat. De arts vond het daarom een goed idee om over een half jaar opnieuw een MRI-scan te maken en dus geen heel jaar te wachten. Dan kunnen ze zien of de tumoren binnen 6 maanden ook al gegroeid zullen zijn en wanneer ze willen gaan opereren. En daar kon ik het mee doen; genoeg stof om over na te denken.