Wat is dit nu weer?

Ik wil wel vanalles doen, maar het gaat gewoon niet goed, Buikpijn, duizelig en als ik praat kan ik mezelf niet eens verstaan, zo zwaar is het vandaag. Ook laat ik 7 van de 10 dingen uit mijn handen vallen; schaaltje, bestek, een pen en zelfs de pot met hondenkoekjes kon ik niet vasthouden. Gewoon om verschrikkelijk chagrijnig van te worden. En dan ook nog eens de telefoon die maar blijft rinkelen. Pff, kunnen mensen me nu niet eens 1 dag met rust laten?! Nee natuurlijk niet, ik kan het hen ook niet kwalijk nemen. Zij kunnen immers niet zien wat er hier zoal gebeurt. 

Ik hou niet zo van zelfmedelijden en dat soort dingen. Dus dat probeer ik dan ook écht niet te doen. Ik wil juist vooruit en niet achterom kijken (hoewel ik weet dat mijn leven alleen maar achteruit gaat) Ook al is het af en toe erg vervelend en soms juist moeilijk. Don't give up the flight!